„Dzikie lata ’80” – Tomasz Stańko w obiektywie Krzysztofa Gierałtowskiego, Ryszarda Horowitza, Wojciecha Kukli oraz Andrzeja Tyszko

Patronat magazynu „przedsiębiorcy@eu”

Ney Gallery&Prints zaprasza na wystawę fotografii „Dzikie lata ’80” poświęconej światowej sławy
muzykowi i kompozytorowi Tomaszowi Stańko, którego na fotografiach uwiecznili Krzysztof
Gierałtowski, Ryszarda Horowitz, Andrzej Tyszko, Wojciech Kukla. Uroczyste otwarcie ekspozycji
odbędzie się 3 grudnia 2016 roku o godzinie 19.00. Wystawa czynna będzie do 27 stycznia 2017
roku.

tomasz-stanko-dzikie-lata-80

Tomasz Stańko o wystawie:
„Wystawa poświęcona jest Dzikim latom ’80. To był czas wolności, jazzu, chwil zapomnienia.
Wojtek Kukla był kolegą Lakisa (Anthimos Apostolis). Razem kręciliśmy się w tych czasach po
Krakowie, rozmawialiśmy o sztuce, wymienialiśmy poglądy, grywaliśmy i świetnie się razem
czuliśmy. Wojtek bardzo trafnie zilustrował te czasy serią zdjęć – bardzo osobistych i nastrojowych;
był kronikarzem tego dzikiego okresu mojego życia. Zaprojektował również okładkę do płyty “Lady
Go”, oraz wymyślił C.O.C.X. – nazwę do mojego projektu, która ma wielorakie znaczenie.
Fotografie Krzysztofa Gierałtowskiego, Ryszarda Horowitza oraz mojego przyjaciela Andrzeja
Tyszko dopełniają klimat tej wystawy”.

Krzysztof Gierałtowki:
„Wspaniałego trębacza jazzowego Tomasza Stańko, 1942 r., sfotografowałem w połowie lat 80-tych
z przeznaczeniem na plakat PAGART-u. Widocznie plakat się podobał bo prosił o następne zdjęcia.
Gdybym tylko wytrzymał fizycznie to powinienem fotografować go zawieszony nad nim
w powietrzu z perspektywy dźwięku płynącego z instrumentu”.

Ryszard Horowitz:
„Tomek Stańko jest jednym z małej grupy europejskich muzyków jazzowych zaakceptowanych na
rynku amerykańskim. Nie ważne tu skąd pochodzi, ale jak gra, a gra rewelacyjnie. Odniósł w
świecie niebywały sukces świadczący o jego uniwersalnym talencie.
Zdjęcie to pochodzi z jednego z wielu występów Tomka ok. 10 lat temu w słynnym nowojorskim
klubie jazzowym Birdland.”

Wojciech Kukla
„Któregoś dnia zszedłem do piwnicy. Idąc piwnicznym korytarzem zastanawiałem się, gdzie znajdę
potrzebne mi rzeczy. Otworzyłem drzwi i włączyłem światło. Moim oczom ukazał się przerażający
widok. Kartony stały w wodzie. Niestety rozpadły się, a moje najgorsze przeczucia się
urzeczywistniły. Cała zawartość kartonów: książki, puszki z filmami, rolki, taśmy filmowe,
negatywy znalazły się w brunatnej cieczy. Rozpoczęła się mozolna praca ratowania tego co się
dało. W trakcie tych czynności natknąłem się na szereg fotografii. Były to między innymi fotografie
Tomka Stańko pochodzące z połowy lat osiemdziesiątych. Od momentu ich powstania nie
oglądałem ich ani razu. Tomasz Stańko nie potrzebuje publicity, jednak te kilka fotografii pozwoli
nam zobaczyć jego postać w innym, bardziej „ludzkim” wymiarze”.

Andrzej Tyszko:
„Tomasza poznałem i pierwszy raz fotografowałem w 1982 roku. Od tego czasu mieliśmy
niezliczoną ilość indywidualnych sesji.
Dla mnie każda była nowym wyzwaniem. Zawsze starałem się zrobić niepowtarzalne zdjęcie, inne
od wcześniejszych.
Tomasz jest “obiektem” bardzo interesującym i wdzięcznym a jego rozumienie świata i
rzeczywistości niezwykle inspirujące.
Jestem dumny i szczęśliwy, że Tomasz obdarzył mnie zaufaniem i przyjaźnią która miała i wciąż ma
wpływ na moją pracę i życie”.

Tomasz Stańko, według tygodnika The New Yorker „jeden z najbardziej oryginalnych i
nowatorskich trębaczy jazzowych świata”. Ton jego trąbki i wyjątkowe kompozycje, stanowią o
jego legendzie i niepodważalnej pozycji na światowej scenie. Od lat nagrywa dla prestiżowej
monachijskiej wytwórni ECM, której nakładem ukazały się m.in. takie albumy, jak “Balladyna”,
“Soul of Things”, “Dark Eyes” (muzyka z tej płyty jest wykorzystana w amerykańskim serialu
“Homeland”), czy “Wisława” – dedykowana noblistce Wisławie Szymborskiej, z którą Stańko też
miał honor współpracować.
Został nagrodzony wieloma wyróżnieniami, m.in: European Jazz Prize; nagrodą Francuskiej
Akademii Jazzu: honorową nagroda krytyków muzycznych – ‘Preis der deutschen
Schallplattenkritik’; Złotym Fryderykiem; Paszportem Polityki; wysokimi odznaczeniami
państwowym: Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, krzyżem Komandorskim z
Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Na równi z tymi znamienitymi nagrodami można postawić
fakt, że Stańko i jego utwór “Suspended Night / Variation VIII” znalazł się w płytowej antologii /
kompendium jazzu, stworzonej przez największy na świecie kompleks edukacyjno-badawczy,
amerykański Instytut Smithsona. Na ponad 100 zebranych tam utworów, zaledwie garstka to
nagrania europejczyków, a idea tej publikacji to prezentacja największych legend i innowatorów w
historii jazzu. Ale być może jeszcze większym wyróżnieniem jest to, że muzykę Tomasza Stańko
słucha Harry Bosch, znany ze swojego doskonałego gustu muzycznego detektyw z powieści
jednego z najbardziej popularnych pisarzy kryminałów, Michaela Connelly’ego.
W powieści “Dziewięć smoków” Harry Bosch ścigając przestępców, jak zwykle słucha w
samochodzie muzyki. „Dziś wypełnił go muzyką swojego najnowszego odkrycia. Tomasz Stańko
był polskim trębaczem, który brzmiał jak duch Milesa Davisa. Jego trąbka grała ostro, a zarazem
rzewnie. To była świetna muzyka do prowadzenia inwigilacji. Pozwalała Boschowi zachować
czujność. (…) O szesnastej Bosch włączył płytę „Soul of Things” i uznał, że nawet Miles musiałby
uznać geniusz Tomasza Stańki”.