Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy będzie grać do końca świata i jeden dzień dłużej
Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy ma grać do końca świata i jeden dzień dłużej. I znów zagrała, pomimo pandemii. Jednak czegoś zabrakło. Zachrypniętego Jurka Owsiaka. To znaczy Jurek Owsiak oczywiście był. Ale nie zachrypnięty, a wchodząc na scenę podczas finałowego koncertu w Warszawie zawsze był. Tym razem jednak koncert odbył się w studiu telewizyjnym, a widownią była garść woluntariuszy. Inaczej wyglądały też ulice. Woluntariusze z puszkami byli jak co roku, ale nie było prawie ludzi. Była to co prawda jedna z zaledwie siedmiu w tym roku handlowych niedziel, ale centra handlowe miały zostać otwarte dopiero w poniedziałek. Spożywcze kusiły, w Biedronce można było zrobić zakupy za pieniądze wydane wcześniej na banany i jabłka, promocje były też w innych sieciach, ale większego skutku to nie odniosło. Zamknięte były kina, teatry, muzea i restauracje. Nie było po co wychodzić z domu.
Jednak jakimś cudem na konto orkiestry wartkim nurtem płynęły pieniądze, można je było wpłacać nie tylko wrzucając do puszki woluntariuszy, ale i one z wolna się zaczęły napełniać. I pomimo niesprzyjających okoliczności znów pobito rekord: 127,5 miliona złotych. W tym roku, podczas 29. już finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy zbierano pieniądze na zakup sprzętu dla oddziałów dziecięcej laryngologii, otolaryngologii i diagnostyki głowy. Po raz drugi w historii orkiestry. Orkiestra zbiera na różne cele, najczęściej jednak na te związane z leczeniem dzieci. Zawsze jednak z góry wiemy, jaki jest cel. A potem te pieniądze są skrupulatnie rozliczane. Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy to najbardziej efektywna publiczna zbiórka pieniędzy w Polsce. Wciąż zresztą trwa, bo wciąż trwają licytacje na Allegro, wciąż można wpłacać pieniądze na konto Orkiestry, kolejną okazją będą rozliczenia podatkowe, gdy będzie można na nią przekazać 1% podatku.
Jurek Owsiak ma wielu wrogów krytykujących go dosłownie za wszystko, nikt jednak nie może mu dorównać skutecznością. Nikt jak on nie umie wyzwolić społecznej energii. Bo dzięki Jurkowi Owsiakowi i jego Wielkiej Orkiestrze Świątecznej Pomocy czujemy przez chwilę, że razem możemy więcej. Nie jego orkiestrze, a naszej Orkiestrze, choć to on ją stworzył i jest jej twarzą. Ale jej twarzą są też tysiące woluntariuszy zbierających pieniądze do puszek. Dla tych najczęściej młodych ludzi często jest to pierwsze doświadczenie pracy społecznej. I oni, i ci, którzy wrzucają nawet drobne sumy do ich puszek czują, że razem robią coś ważnego. Tego dnia trudno spotkać ludzi bez przypiętego do ubrania serduszka, a jeśli ktoś go nie ma, można się spodziewać, że zaraz podejdzie do niego woluntariusz z puszką. W tym roku finał odbywał się w „reżimie sanitarnym” i trzeba było sobie wręczone przez woluntariusza serduszko przypiąć samemu.
A wieczorem tłumy ludzi zmierzały na koncert. Koncert był podziękowaniem dla wszystkich tych, którzy Orkiestrę wsparli. Nikt nie sprawdzał, czy mamy przypięte serduszko, nie było ono warunkiem wstępu na koncert, ale wszyscy je mieli. Inaczej nie wypadało. Muzycy grali oczywiście za darmo.
Mniej obchodziły mnie licytacje serduszek, licytacje kolacji z różnymi celebrytami, za dużo było w tym zaspokajania własnego ego, a w przypadku celebrytów także autoreklamy. No i trzeba było mieć na to kasę, której ja i większość z nas nie mamy.
W tym roku było inaczej, plenerowych koncertów nie było i dlatego tym razem Jurek Owsiak nie musiał walczyć z chrypą. Koncert odbył się w studio i w rezultacie nigdy nie wysłuchałem tyle orkiestrowej muzyki. Normalnie wpadałem raz po południu, a potem jeszcze raz wieczorem, by zobaczyć Światełko do Nieba i na gwiazdy, które występowały zwykle jako ostatnie. W występach zespołów, które koncert rozpoczynały, często nieznanych nikomu poza bywalcami Przystanku Woodstock (od 2018 Pol’and’Rock Festivalu) więcej było entuzjazmu niż profesjonalizmu, ale to też było ciekawe. I wcale nie przeszkadzało. W rezultacie zawsze była to tylko część koncertu, bo w mróz całego jednak wysłuchać się nie dało. A jak nie było mrozu, to padało i było jeszcze mniej ciekawie.
W tym roku nie było może tej atmosfery, ale za to ponad siedmiogodzinnego koncertu wysłuchałem dwa razy, a niektóre fragmenty parę razy więcej oglądając go na YouTube. Z tym oglądaniem to może przesada, mam trzy monitory i jeden z nich poświęciłem na Orkiestrę, rzucając tam od czasu do czasu okiem. A zamiast głośników komputerowych mam podłączony wzmacniacz i kolumny, home office ma swoje zalety. To przynajmniej w moim odczuciu najlepszy finałowy koncert Orkiestry. Moim zdecydowanym faworytem z występujących zespołów są „Piersi” i to mimo braku w składzie Kukiza. Ale czy mogło być inaczej? Ujęli mnie prośbą by nie regulować odbiorników, bo lepiej nie będzie. O co chodziło, to już musicie sprawdzić sami. Bo koncert dalej można obejrzeć na YouTube. A piosenką, która zrobiła na mnie największe wrażenie była ta z repertuaru dr Misio w której refrenie mowa jest o tym, że rządzą nami jaszczury, a Pałac Kultury zbudowali kosmici. Chodzi oczywiście o kontekst, studio, w którym odbywał się koncert, zbudowano pod Pałacem Kultury, a płaskoziemcy i zwolennicy teorii spiskowych dopiero co omal nie zdobyli Kapitolu. I tak Piersi, i dr Misio, wygrali z nowojorską Metropolitan Opera, a tam przecież codziennie coś nowego. Największe głosy, wspaniała orkiestra i robiąca wrażenie scenografia. Ale o seansach z Metropolitan Opera jeszcze napiszę.
A jeśli nie wrzuciliście nic do puszki woluntariusza, bo nie chciało Wam się wychodzić z domu, zawsze możecie to jeszcze zrobić przelewem, wspierając Fundację Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. A jeśli wylicytujecie kolację z jakimś celebrytą, by zaspokoić swoje ego, to też nic w tym złego. W końcu wszystko służy dobrej sprawie.
Red. RAFAŁ KORZENIEWSKI
Udostępnij
Możliwość komentowania jest wyłączona.
